نوبران


نمی دانم شما کی عکسهای خوبی می گیرید؛ وقتی که تنها به عکاسی می روید یا با دوستی؟ دل شکسته هستید یا شادمان؟ عاشق هستید یا بیزار؟ ...

اما من دوست دارم تنها عکاسی کنم. شب قبل به محلی که برای عکاسی می روم فکر کنم و آنجا را مجسم کنم. اگر حال خوشی داشته باشم و آب و هوا و نور و فضا مساعد باشد، به این نیت از خانه بیرون می روم که کار جدیدی انجام بدهم.

اما امان از زمانی که منظره زیبایی برایم جلوه گری کند و به دلیل حضور همراهانی که حوصله ایستادن و تحمل عکاسی من را ندارند، یا مجبور شوم که از قید عکاسی بگذرم یا اینکه با عجله چند شات بزنم و بعد در زمان مرور عکسها هی پشت دستم بزنم که کاش اینجور می کردم یا آنجور. ظاهرا این شکوفه ها هم مثل من عجله داشتند و یک ماهی زودتر شکفتند.

اسپیلت


شما فکر می کنید که در یک موقعیت خاص برای افزایش سرعت شاتر، بهتره که ایزو رو افزایش داد یا اینکه عکس را یک استاپ underexpose کرد و بعد در مبدل raw اکسپوژر را تصحیح کرد؟

ابتدا فکر می کردم که این پرسش بی ربطی است و جواب مشخص است. اما با کمی جستجو متوجه شدم این سئوالی است که برای خیلیها مطرح شده و راجع به آن بحثهای زیاده شده است. خب من فکر می کنم که راه درست،افزایش ایزو است. چون با اکسپوز صحیح و expose to the right نسبت S/N افزایش می یابد و از posterization جلوگیری می شود. به علاوه اینکه از حداکثر ظرفیت سنسور هم استفاده می شود.

اما برای دیدن این قضیه خودم تست کردم. نتیجه جالب بود وضعیت نویز و posterization در عکسی که ایزوی بالاتر داشت بهتر بود. فقط می ماند کاهش داینامیک رنج با افزایش ایزو.


* اسپیلت نام قله ای است در شمال تهران.